بنام آنکه هرچه نام از او دوست داشتن آموخت...
چه روزهايي بود زابل،سرشار از خاطرها،يادها،بخصوص شب هاي شعر...آه اي کاش زمان دکمه بازگشت داشت....به اميد ديدار آينده درخشان...از مهدي قنبري خبري نداريد؟
